بسم رب الشهداء والصدیقین
زبانحال سردار،جانبازبزرگوارحاج غلامرضا نوشادی برشهادت فرمانده دلاور گروه توپخانه 63 خاتم الانبیا(ص) حاج حبیب الله کریمی
🌷🌷🌷🌷🌷
هماره خاطره ی آن شب و جدایی یار هماره غصه و دردی که برد صبر و قرار
هماره واقعه ی آن شب خطر گستر بسان مرغک بسمل که می زند پرپر
هماره یاد حبیب است و آن شب تاریک هماره گستره عقل با دو صد تشکیک
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
شبی که هرم نگاهش بنای رجعت داشت شبی که صفحه فردای بی حبیب نگاشت
شبی که یاد حبیب است و خاطرش با من شبی که مانده از آن سهم قاصرش بامن
شبی که بودمش او را ملازم و همراه ندیده بودمش اینسان مراقب و آگاه
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
در آن شبی که خطر در رخش هویدا بود در امتداد افق نقش عشق پیدا بود
در آن شهود مجسم در آن تلئلو نور نبود در دل این مرد غیر شوق حضور
در آن مکاشفه راز گونه آخر چه ها گذشت میان حبیب با دلبر؟
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
چنان زباده وصل نگار خوش دل بود که دل بریده زهر قید و بند ساحل بود
چو پاره های تنش را بدید بی کس و یار شتافت بهر نجات آن دلیر مرد کبار
میان بارش مسموم و انفجار خدنگ کشید نعره و زد بر دل سیاه شرنگ
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
زجان گذشت که تا خفتگان کند بیدار نهایت نظرش بود وصل روی نگار
چه ناب بود می عشق پیر باده فروش که هرکه بیش زصهباش زد برفت زهوش
من از حبیب و شهیدان عشق جا ماندم کمی که مست شدم در جنون رها ماندم
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
حبیب مست سبوی ولای جانان بود شهید عشق شدن از رخش نمایان بود
بهار بود و خزان شد گل وجود حبیب زهم گسست زبیداد خصم تار و پود حبیب
حبیب رفت و لیکن حبیب ها هستند حبیب گونه هزاران هزار پابستند
التماس دعا🌷🌷🌷